در ایین عزا داری در روستای کوگیر ، هم محلی ها دست به دست هم وبا هم دلی کردن مراسم را به جا می اوردند.

مردها هم مانند زنان دل سوخته و عزا دار می شدند و زنان با سر و صورت کندن و مو کندن و یقه پاره کردن عزا داری میکردند تخمه های هم محلی با جمع اوری گوشت و روغن و برنج غذا می پختند و به خانواده عزادار میدادند بعد از مراسم غسل و تدفین که در حیاط متوفی انجام میشد مراسم سوم و هفتم نیز در خانه برگزار میشد صاحب عزا که تا هفت روز نبایست حمام میرفت را به حمام میبردند و دلاک اورده و سر و صورتشان را اصلاح میکردند و در طول سال به احترام صاحب عزا از سفید کردن خانه ها و خانه تکانی و رادیو روشن کردن و حتی در این اواخر یعنی دهه ی 60 از روشن کردن تلویزیون نیز امتناع میکردند

یه هنگام فرا رسیدن نوروز و ایام خانه تکانی اول خانه ی صاحب عزا را تمیز یا به اصطلاح خانه تکانی میکردند و اگر کسی در طول سال عروسی داشت اول ساز و دهل عروسی را به در خانه صاحب عزا میبردند و نزدیک به 5 الی10 دقیقه ساز عروسی نواخته میشد و صاحب عزا انعام و شاباش میداد و بعد به در خانه داماد میرفتند و جشن عروسی رسما شروع میشد.

مراسم عزاداری ماه محرم

قبل از اینکه مسجد ساخته شود ،اًهالی محل از نعمت مسجد محروم بودند،و برای عزاداری ،علم امام حسین یا علم عزا را در وسط روستا به پا ،وبه هنگام شب مردان نوحه خوانی و عزاداری میکردند.انان دست به کمر همدیگر زنجیروار می ایستادند و با نوحه هایی همچون:

حسن و حسین  آقام وای                                       یا امام حسین آقام وای

و در وصف طفلان مسلم اینچنین میخواندند:

ما دو تا بچه ی شیر                                            افتادیم دام زنجیر

عزاداری و سینه زنی میکردند.

 در ایام محرم، علم را در خانه ی کسی که عزا دار بود برده و در منزل صاحب عزا سینه زنی میکردند و پس ازپایان عزاداری دوباره علم را به جای اول که در اواخر همین سالها امامزاده ی محل بود میبردند و در انجا نصب میکردند.

مراسم خواستگاری

در گذشته مردمان کوگیر به هنگام خواستگاری یا هنگام نشان کردن دختر یک سکه ی گوشه دار یا انگشتر نقره ای یا گوشواره نقره ای به خانواده دختر میدادند.

روز قبل از عروسی  خانواده داماد به در خانه های اهالی  میرفتند وبه هر خانواده یک کله قند میدادند وهمچنین از انها برای جشن عروسی  دعوت به عمل می آمد.

و مراسم عروسی دو روز و دو شب به طول  می انجامید نهار عروسی ابگوشت و شام برنج و خورشت قیمه بود که از مهمانان که همگی از اهالی محل بودند پذیرایی می شد غذای عروسی را بانوان طبخ کرد و ظرفهای مورد نیاز اشپزی از خانه های اهالی محل جمع اوری میشد.

شب حنابندان لباس های عروس که شامل چادر ، یک جفت گالش ، ویا سربند مشکی که راه راه قرمز و مشکی تشکیل و به (گل بندی) معروف بود و دیگر متعلقات لباس را به تن عروس پوشانده و عروس را برای جشن آماده می کردند و دست وپا های عروس و همچنین دختر های دم بخت دست و پای خود را حنا می گرفتند.

برای مشاهده کامل به ادامه مطالب مراجعه نمایید.

بزودی.....

coming soon

نمایش فیلم

دانلود ویدیو

برای مشاهده کامل به ادامه مطلب مراجعه کنید

شهید شریف کوگیر چگینی در تاریخ ۱۳۴۸/۱۲/۱۵ در روستای کوگیر سفلی چشم به جهان گشود . ( نامبرده در زادگاه خود معروف به ربانی بود )کودکی شریف در دامان خانواده ی مهربان و صمیمی او در فضای آرام روستا سپری گردید . شهید شریف دوره ی دبستان را در روستای کوگیر به پایان رسانیده و به جهت سختی رفت و آمد به شهر لوشان یا هجرت به شهر قزوین مجبور به ترک تحصیل گردید . شهید شریف از همان ابتدای نوجوانی یار و غمخوار خانواده بود در همه ی کارها سعی می کرد به اعضای خانواده و دیگر نزدیکان یاری رساند .

به همین جهت مورد علاقه ی دیگران بود . شهید شریف دارای ویژگی های اخلاقی بسیار زیبایی بود که به جذابیت او می افزود . در هر کاری پیش قدم بود . شروع جنگ تحمیلی او و همه ی روستای شریف را داغدار کرد .

جوانان آرزو کردند که بتوانند نقشی در دفاع از کشورشان داشته باشند . شهید شریف نیز بنا بر همین احساس وظیفه خود را عاشقانه آماده ی اعزام به خدمت سربازی کرد و بعد از گذراند ن دوره های سخت آموزشی به یکی از یگان های نظامی ایلام اعزام و از آن جا نیز در سنگرهای خونین منطقه ی دهلران به دفاع از خاک مقدس ایران اسلامی و ارزش های دینی آن پرداخت . شهید شریف در حالی که در عملیات قدس ۳ در جنوب دهلران می تاخت و سنگر به سنگر دشمن را به عقب می راند ، در تاریخ ۱۳۶۷/۴/۲۱ در اثر اصابت تیرهای دشمن به شهادت رسید . و از آن جا که همیشه در زندگی گمنام و بی نام و نشان بود ، جسد مطهر او در کربلای ایران اسلامی مفقود گردید و بعد از گذشت سالها هنوز هیچ اثری از او معلوم نگردیده است اگر چه نام و یاد او همیشه در قلب امت اسلامی ایران جاودانه خواهد ماند