نقاب کشیــــده بـــرو در خَمِ نگــــــاه دفعتــــأ

ز موج اشک مرا دیده شــــد سیــــاه دفعتــــأ

تمام سوختـــم از حســــــــرت هم آغــــوشی

قمار زنـــــده گی دانم من این گنــــاه دفعتـــأ

هرانکه مــانع کـــارم شـــود بــه درگـــاهش

به خون میکـشمش گر شــود سپـــاه دفعتــــأ

اگر به صحن قیـــامت مرا خــدا خـــواهــــد

شـــوم بــــه خـــاک رهش طالب پنـاه دفعتـــأ

نـــدارم از طلــبش دست تــــا دم مــــوعـــود

کنـــم جمـــال رخش را چــراغ راه دفعتـــــأ

چنان بــه عشق او در کشمکـــش گرفتـــــارم

که زرد صـورتی دارم چو برگ کاه دفعتـــــأ

چی گویمت به کـــدامین زبــــان کنـم وصفش

که گشتــه وصف رخش بِـه زمهرومــاه دفعتأ

رســــیـد فیض طلــــوعـش زشمـــسۀ ایـــوان

دمیـــده نـــوربــــه رگهـــــای صبحگاه دفعتــأ

بــه پــــای قـــــافلـــۀ عاشقــــانِ درگــــــاهش

نشستـــــنم بـه من آرد مقــام و جـــــاه دفعتــــأ

مرا نــــوازد اگـــــر یک نفس بـــــه دیـدارش

شــوم بــه ملک دل خویش پادشـــــاه دفعتـــــأ

مرا به قبضـۀ تقـــدیــر بــــــاوری نـــــایــــــد

زمن کمــــالِ نصـیب و قــــدر مخواه دفعتــــأ

نـــدیـــده یی رخ او «واهبا» مـــــــده پنـــــدم

که چاه کن بود آخـــــر میان چـــــاه دفعتــــأ

02-05-2011

صالحه وهاب واصل

هالند